Μου δίνει κάτι να κρατήσω: την τέχνη των αναγνωστών σε lockdown.

Το σχέδιο μου δίνει κάτι να κρατήσω

Ο πατέρας μου διαγνώστηκε με καρκίνο σε τελικό στάδιο την παραμονή των Χριστουγέννων και με πήρε τηλέφωνο στις 6 το απόγευμα για να μας το πει. Δεν είχαμε ιδέα. Θα πήγαινε σε οντισιόν, αλλά δεν μας το είπε. Αρρώστησε γρήγορα, σε σημείο που η αδερφή μου και εγώ έπρεπε να αλλάξουμε φροντίδα μια μέρα πριν από το lockdown για να έχει κάποιον μαζί του. Συμμετείχα μαζί της και τον σύντροφό της στη φροντίδα του τις τελευταίες δύο εβδομάδες, όταν το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ηρεμήσω καθώς η αναμονή και το άγχος ήταν αφόρητα για όλους μας.

Δεν μπορούσε να ελέγξει τη συζήτηση, οπότε μου έδωσε ένα ρόλο να καθίσω σιωπηλά δίπλα του, σκιαγραφώντας τον κήπο που σχεδίασε τόσο όμορφα. Τις βασανιστικές μέρες που ακολούθησαν, ήταν το μόνο πράγμα που ένιωθε πέρα για πέρα σωστό. Δεν είχαμε ομάδα ανακουφιστικού καρκίνου λόγω του Covid, αλλά είχαμε μια υπέροχη ομάδα γενικού ιατρού και περιοχής τις τελευταίες ημέρες. Βλέποντας τον κήπο του να φαίνεται ως την άκρη του στυλό μου, μου δίνει κάτι να κρατήσω. Κάρα Κριστίν

Ήθελα να δημιουργήσω κάτι σαν φόρο τιμής σε βασικούς εργάτες

Εμπνεύστηκα από όλους τους βασικούς εργαζόμενους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς και οι δύο γονείς μου εργάζονται για το NHS. Ήθελα να σχεδιάσω κάτι ως φόρο τιμής σε όλους, από θυρωρούς μέχρι σκουπιδιάρηδες, κάνοντας μια προσπάθεια ειδικά για όσους έχουν ξεχαστεί. Niamh McBride

Φτιάχτηκα με νιπτήρα μπάνιου

Το lockdown έχει δώσει στα καθημερινά αντικείμενα μια βαθιά και ανανεωμένη αξία. Κάθε μέρα τους βλέπω, τους χρησιμοποιώ και μερικές φορές μιλάω ακόμη και μαζί τους. Πρόσφατα προσηλώθηκα σε έναν νεροχύτη μπάνιου – σε αυτόν που πλένω τα χέρια μου για 20 δευτερόλεπτα κάθε φορά που μπαίνω μέσα. Είμαι χωρίς δουλειά και κλειδώνομαι σε ένα μικροσκοπικό μπάνιο στον κάτω όροφο και περνάω ώρες ζωγραφίζοντας ή ζωγραφίζοντας κάθε μέρα είτε είμαι χαρούμενος, ανήσυχος, αναστατωμένος, ενθουσιασμένος ή απλά βαριέμαι. Ο νεροχύτης έχει γίνει ένας καθρέφτης του πώς νιώθω, μια εικόνα κλειστοφοβίας του lockdown και, κατά έναν περίεργο τρόπο, ένας σύντροφος. Κλερ Πάρκερ

Ζωγράφιζα κατά τη διάρκεια του lockdown ως μορφή θεραπείας

Ζωγράφιζα σχεδόν κάθε μέρα κατά τη διάρκεια του lockdown ως μια μορφή θεραπείας καθώς και μια εξαιρετική δραστηριότητα ενσυνειδητότητας. Εμπνεύστηκα να ζωγραφίσω αυτή τη φωτογραφία της Ρέιτσελ στη στέγη της, όχι μόνο επειδή ήταν μια τόσο ασυνήθιστη και μελαγχολική πόζα, αλλά και αναμφίβολα μια αντανάκλαση του άγχους και της απογοήτευσης που ένιωθαν πολλοί νέοι κατά τη διάρκεια του lockdown. Vicki Maguire, Μπέλφαστ

Αυτά τα γυμνά δέντρα φαινόταν να συνοψίζουν το πώς ένιωθα εκείνη τη στιγμή.

Τις πρώτες εβδομάδες του lockdown εδώ στη Γαλλία, βρήκα αυτά τα δέντρα σε έναν άδειο σιδηροδρομικό σταθμό. Ήταν εντελώς γυμνοί στον πρωινό ήλιο και έμοιαζαν να ψάχνουν κάτι. Φαινόταν να συνοψίζει το πώς ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Τώρα που οι περιορισμοί έχουν χαλαρώσει και τα πράγματα φαίνονται λιγότερο σουρεαλιστικά, τα δέντρα καλύπτονται από πυκνό, πλούσιο φύλλωμα. Τζέιμς Ο' Χάνλον